Ghana
Door: puckvandriel
Blijf op de hoogte en volg Puck
29 Oktober 2011 | Ghana, Sunyani
Het dondert en het bliksemt (en het regent liters bier)!
Een maand is alweer verstreken, wat gaat de tijd snel! Ik kan nog goed herinneren dat ik aankwam in Accra, maar voor je het weet, ben je al op een derde van je verblijf in Ghana. In ieder geval kan ik dit beschouwen als een goed teken, want ‘time flies when you are having fun’! Deze afgelopen dagen weer genoeg gedaan.
We hebben met alle vrijwilligers twee tripjes ondernomen. Op maandag zijn we naar ‘Hand in Hand’ gegaan. Het is een opvang voor voornamelijk geestelijke gehandicapten die zorg nodig hebben en dat niet van mensen uit hun eigen omgeving kunnen krijgen. Op mensen met beperkingen rust hier nog steeds wel een taboe, gehandicapten worden lang niet zo goed geaccepteerd hier als bij ons in Nederland. Na anderhalf uur rijden, kwamen we aan. Het valt me op dat het een heel mooi en groot terrein is, dat hebben ze goed voor elkaar. We kregen een rondleiding van een Nederlands stel dat daar vier maanden per jaar verblijft. Erg leuk! Het is leuk om te zien hoe de kinderen zich daar vermaken door middel van bijvoorbeeld weven en sieraden maken. De kinderen zien er stuk voor stuk erg gelukkig uit bij ‘Hand in Hand’. Ze gaan hier naar school, sporten, werken en hebben zelfs een disco op vrijdagavond. Leuk om een project als dit te treffen in Ghana. Donderdag zijn we wederom met alle vrijwilligers naar het dorpje van Nick gegaan. Nick is een baby van ongeveer zes maanden die als enige in Hanukkah met HIV is besmet. We reden naar het dorpje met de driver van Hanukkah, Joshua, die eens in het dorpje is geweest. Het was een lange rit (helemaal met mijn terugkomende wagenziekte), maar gelukkig was de rit het allemaal waard. Nick zijn vader gevonden en een gesprek met hem (en ongeveer alle dorpsgenoten die zich ermee bemoeiden) gehad. Na nog twee bezoekjes van Nick zijn vader in Sunyani is besloten dat Nick voorlopig bij ons blijft!
Ghana is in mijn ogen een heel modern en veilig Afrikaans land. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en iedereen verwelkomt je met een warme groet of met de roep: ‘O Bruni’! Dit hoor je trouwens tientallen keer per dag, maar het is goed bedoeld. Toch krijg je soms een back to basic gevoel. Wel leuk! We hebben twee avonden zonder elektriciteit gezeten, wat hier regelmatig gebeurd. Ook komt er sommige dagen geen water uit de kraan, zodat je niet kan douchen. Ik moet zeggen dat ik zonder veel dingen kan, maar een koude douche ’s ochtends is wel fijn met dit warme weer hier! Zweten doe je in ieder geval wel. Gelukkig kwam iemand met het geniale idee om een waston te vullen en je te wassen met kopjes water! Ook was ik mijn was een keer per week, met de hand! Ja ja, een heel karwei en niet echt voor mij weggelegd. Mijn kleding droogt stijf op, aangezien ik niet het geduld heb om alles keurig en netjes uit te spoelen. In ieder geval allemaal een goede voorbereiding op het op mezelf wonen, wat hopelijk volgend jaar gaat gebeuren! Het weer is ook ontzettend lekker. Toch is niet Nederland het enige land ter wereld met wisselvallig weer. Het gebeurt hier vaak dat het ’s ochtends of ’s avonds opeens ontzettend hard gaat regenen en/of dondert of bliksemt. Dit geeft enorm mooie luchten, met ontzettende grote en duidelijke bliksemschichten in de lucht.
Deze weken ook twee keer mijn haar in laten vlechten. De eerste keer met Tynke (die helaas weer terug naar Nederland is) en de tweede keer met Marjolein en een bos nephaar. De eerste keer ongeveer heel de avond bij het hutje gezeten met de meiden die ons haar deden. Gezellig in de avond en met leuke mensen. De kapsters waren ontzettend blij met de twaalf Cedi die we ze gaven voor drie uur werk aan ons haar. Echt bizar dat het zo weinig kost hier! De tweede keer met Marjolein naar een ‘echte’ kapper gegaan inclusief zo’n 20 stagiaires. Erg grappig om zoiets mee te maken! We worden overspoeld door complimentjes! Ik moest even wachten op de vrouw die mijn haar ging doen en moest ondertussen wel naar het toilet. Een van de stagiaires vertelde me dat ik wel kon plassen in een emmer achter in het kleine zaakje. Ehm, niet dus! Ik kreeg ook nog de vraag of ik verlegen was, hier is dit namelijk de normaalste zaak van de wereld (dit ‘plassen’ werd later ook nog gedemonstreerd door een van de stagiaires die zonder pardoes in de deuropening ging lopen plassen). Je ziet hier heel weinig tot geen (publieke) toiletten. Gelukkig heb ik van jongs af aan al geleerd van mijn moeder om in het wild te plassen (thanks mum!), dus meestal geen probleem, ha ha.
Voor de rest in deze weken nog wezen zwemmen, naar de woensdagmarkt gegaan en een paar keer naar ‘town’ geweest, maar vooral bij de kids geweest in Hanukkah, waar het allemaal om draait! Er zijn ook weer twee vrijwilligers bijgekomen, de zus van Anniek, Corina, en Ciska die voor een maand blijft. Deze week ook de verjaardag gevierd van Tineke wat samen viel met haar afscheid. Tineke, een vitale vrouw van 66, nam ons mee naar een terras/café voor een borrel. Zowaar mijn tweede alcoholische versnapering gedronken: bijna een liter bier! En die was lekker! Die middag heeft Tineke ons en alle oudere kinderen ook meegenomen naar het zwembad. Wat hadden die kinderen het leuk. Voor vele een van de eerste keren dat ze zwommen, maar dat drukte de pret niet!
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat in het koude Nederland. Ik kan het me (bijna) niet voorstellen met de 32 graden die we hier elke dag hebben! De kerst wordt voor mij ook een warme kerst, de eerste keer in mijn leven! We gaan met de vrijwilligers en Mariëtte haar gezin naar het strand tussen Cape Coast en Accra. Ik verheug me er nu al op. Helaas valt de kerst dus ook met mijn afscheid van de kinderen, maar ook aan mijn verblijf in Hanukkah komt een eind. Gelukkig is dat einde nog niet in zicht!
Een maand is alweer verstreken, wat gaat de tijd snel! Ik kan nog goed herinneren dat ik aankwam in Accra, maar voor je het weet, ben je al op een derde van je verblijf in Ghana. In ieder geval kan ik dit beschouwen als een goed teken, want ‘time flies when you are having fun’! Deze afgelopen dagen weer genoeg gedaan.
We hebben met alle vrijwilligers twee tripjes ondernomen. Op maandag zijn we naar ‘Hand in Hand’ gegaan. Het is een opvang voor voornamelijk geestelijke gehandicapten die zorg nodig hebben en dat niet van mensen uit hun eigen omgeving kunnen krijgen. Op mensen met beperkingen rust hier nog steeds wel een taboe, gehandicapten worden lang niet zo goed geaccepteerd hier als bij ons in Nederland. Na anderhalf uur rijden, kwamen we aan. Het valt me op dat het een heel mooi en groot terrein is, dat hebben ze goed voor elkaar. We kregen een rondleiding van een Nederlands stel dat daar vier maanden per jaar verblijft. Erg leuk! Het is leuk om te zien hoe de kinderen zich daar vermaken door middel van bijvoorbeeld weven en sieraden maken. De kinderen zien er stuk voor stuk erg gelukkig uit bij ‘Hand in Hand’. Ze gaan hier naar school, sporten, werken en hebben zelfs een disco op vrijdagavond. Leuk om een project als dit te treffen in Ghana. Donderdag zijn we wederom met alle vrijwilligers naar het dorpje van Nick gegaan. Nick is een baby van ongeveer zes maanden die als enige in Hanukkah met HIV is besmet. We reden naar het dorpje met de driver van Hanukkah, Joshua, die eens in het dorpje is geweest. Het was een lange rit (helemaal met mijn terugkomende wagenziekte), maar gelukkig was de rit het allemaal waard. Nick zijn vader gevonden en een gesprek met hem (en ongeveer alle dorpsgenoten die zich ermee bemoeiden) gehad. Na nog twee bezoekjes van Nick zijn vader in Sunyani is besloten dat Nick voorlopig bij ons blijft!
Ghana is in mijn ogen een heel modern en veilig Afrikaans land. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en iedereen verwelkomt je met een warme groet of met de roep: ‘O Bruni’! Dit hoor je trouwens tientallen keer per dag, maar het is goed bedoeld. Toch krijg je soms een back to basic gevoel. Wel leuk! We hebben twee avonden zonder elektriciteit gezeten, wat hier regelmatig gebeurd. Ook komt er sommige dagen geen water uit de kraan, zodat je niet kan douchen. Ik moet zeggen dat ik zonder veel dingen kan, maar een koude douche ’s ochtends is wel fijn met dit warme weer hier! Zweten doe je in ieder geval wel. Gelukkig kwam iemand met het geniale idee om een waston te vullen en je te wassen met kopjes water! Ook was ik mijn was een keer per week, met de hand! Ja ja, een heel karwei en niet echt voor mij weggelegd. Mijn kleding droogt stijf op, aangezien ik niet het geduld heb om alles keurig en netjes uit te spoelen. In ieder geval allemaal een goede voorbereiding op het op mezelf wonen, wat hopelijk volgend jaar gaat gebeuren! Het weer is ook ontzettend lekker. Toch is niet Nederland het enige land ter wereld met wisselvallig weer. Het gebeurt hier vaak dat het ’s ochtends of ’s avonds opeens ontzettend hard gaat regenen en/of dondert of bliksemt. Dit geeft enorm mooie luchten, met ontzettende grote en duidelijke bliksemschichten in de lucht.
Deze weken ook twee keer mijn haar in laten vlechten. De eerste keer met Tynke (die helaas weer terug naar Nederland is) en de tweede keer met Marjolein en een bos nephaar. De eerste keer ongeveer heel de avond bij het hutje gezeten met de meiden die ons haar deden. Gezellig in de avond en met leuke mensen. De kapsters waren ontzettend blij met de twaalf Cedi die we ze gaven voor drie uur werk aan ons haar. Echt bizar dat het zo weinig kost hier! De tweede keer met Marjolein naar een ‘echte’ kapper gegaan inclusief zo’n 20 stagiaires. Erg grappig om zoiets mee te maken! We worden overspoeld door complimentjes! Ik moest even wachten op de vrouw die mijn haar ging doen en moest ondertussen wel naar het toilet. Een van de stagiaires vertelde me dat ik wel kon plassen in een emmer achter in het kleine zaakje. Ehm, niet dus! Ik kreeg ook nog de vraag of ik verlegen was, hier is dit namelijk de normaalste zaak van de wereld (dit ‘plassen’ werd later ook nog gedemonstreerd door een van de stagiaires die zonder pardoes in de deuropening ging lopen plassen). Je ziet hier heel weinig tot geen (publieke) toiletten. Gelukkig heb ik van jongs af aan al geleerd van mijn moeder om in het wild te plassen (thanks mum!), dus meestal geen probleem, ha ha.
Voor de rest in deze weken nog wezen zwemmen, naar de woensdagmarkt gegaan en een paar keer naar ‘town’ geweest, maar vooral bij de kids geweest in Hanukkah, waar het allemaal om draait! Er zijn ook weer twee vrijwilligers bijgekomen, de zus van Anniek, Corina, en Ciska die voor een maand blijft. Deze week ook de verjaardag gevierd van Tineke wat samen viel met haar afscheid. Tineke, een vitale vrouw van 66, nam ons mee naar een terras/café voor een borrel. Zowaar mijn tweede alcoholische versnapering gedronken: bijna een liter bier! En die was lekker! Die middag heeft Tineke ons en alle oudere kinderen ook meegenomen naar het zwembad. Wat hadden die kinderen het leuk. Voor vele een van de eerste keren dat ze zwommen, maar dat drukte de pret niet!
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat in het koude Nederland. Ik kan het me (bijna) niet voorstellen met de 32 graden die we hier elke dag hebben! De kerst wordt voor mij ook een warme kerst, de eerste keer in mijn leven! We gaan met de vrijwilligers en Mariëtte haar gezin naar het strand tussen Cape Coast en Accra. Ik verheug me er nu al op. Helaas valt de kerst dus ook met mijn afscheid van de kinderen, maar ook aan mijn verblijf in Hanukkah komt een eind. Gelukkig is dat einde nog niet in zicht!
-
29 Oktober 2011 - 23:45
Mels:
Lieve Puck,
Dat wild plassen zorgt wel voor gele plekken in je onderbroeken, dus wel goed wassen, lijkt me... Ik ben nooit zo van dat wildplassen gecharmeerd... Vanmiddag heb ik de vader van Marjolein gesproken, dat met die attributen komt goed...
Liefs, Mels -
30 Oktober 2011 - 15:25
Tynke:
Fijn dat ik zo nog een beetje op de hoogte blijf van jou/het leventje in Hanukkah en omgeving,
Kerst is nog heeeeel ver weg hoor, eerst nog uitgebreid genieten van je tijd met de kids!
Liefs -
30 Oktober 2011 - 15:56
Oma:
heb alles weer gelezen,het is voor mij een bestseller,zit er echt op te wachten,bedankt voor dit mooie verslag en liefs van je opa en omaxxx -
30 Oktober 2011 - 18:57
Mamz:
Hoi Puck, de vraag is of Mels nu werkelijk zoveel moeite met wildplassen heeft, of het idee dat je dat van mij hebt geleerd? Ik herinner me de tijd dat hij er totaal geen moeite mee had en hij zelfs uit het slaapkamerraam plaste, haha...
Maar wat een geweldig verslag weer, het leest als een trein en ik ben weer helemaal op de hoogte. Goed dat jullie ook bij 'Hand in hand' mochten kijken, het is inderdaad zo dat gehandicapten vaak als uitschot worden behandeld, maar fijn dat ze daar een goed onderkomen hebben. En dan zit er alweer een maand van je verblijf op, de tweede en derde maand gaan mogelijk nog sneller, temeer Mels en Getie en later ook Popke en ik je komen bezoeken. Wij vliegen dus vrijdag 9 december v.a. Schiphol en zaterdag 10 vanaf Accra. Door jou verhalen krijg ik er steeds meer zin in. Zeker nu de dagen steeds korter en kouder worden. De klok is vannacht een uur terug gegaan, om 18 uur is het al pikdonker, bah... Nou ja, we moeten nemen zoals het komt en verheug me op de Ghanese warmte. A.s. woensdag de eerste prikken halen en vrijdag voor ons visum naar Den Haag. Zo komt het voor ons ook steeds dichterbij. Nou meid, fijn te horen dat het zo goed met je gaat, liefs, love you, mamz -
30 Oktober 2011 - 19:12
Popke:
hallo Puck ik ben blij dat het zo goed met je gaat in Ghana, ik geniet van je mooie manier van schrijven en van je verhalen,
Veel liefs
popke -
31 Oktober 2011 - 19:43
Tineke En Dirk:
Ha Puck! Alweer zo'n prachtig verslag! en mooie foto's ook! Goed bezig zeg, fijn dat het zo goed met je gaat!
Liefs Dirk en Tineke -
08 November 2011 - 11:30
Tina:
Heerlijk om je te "lezen", tis net of ik bij je ben! Ben zo blij dat je het naar je zin hebt! Toch altijd spannend als je aan zoiets gaat beginnen, maar het is niet voor niets geweest zo te zien.
Meis, geniet van je mooie ervaringen en hoop dat je er nog vele zult meemaken! Dit kunnen ze je niet meer afpakken. :-) Ik kijk alweer uit naar je volgende verslag!
Liefs, een trotse Tante Tien!
Dikke Smok! -
08 November 2011 - 19:15
Kathelijne:
Hee Puck, je schrijft super leuk! Echt super ervaring lijkt me! Het ziet er heerlijk uit! Kan bijna niet wachten om zelf weg te gaan! Ben benieuwd naar je volgende verslag! Xxx -
14 November 2011 - 18:25
Jasmijn Maljaars:
Hoi Puck,
Je kan echt super goed schrijven joh! Kheb net met mn moeder een aantal van je reisverslagen gelezen en we lagen soms echt in een deuk! Volgend jaar maar,april,mei hoop ik ook naar Ghana te gaan, dus vandaar dat ik het echt super vond om je verhalen te lezen!! Krijg er echt steeds meer zin in!! Geniet van je tijd in Ghana!! En ga zo door met het schrijven van blogs ;-) Groetjes, Jasmijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
